Şiir Arşivi

Yalnızlığın

bir gün yalnızlığın kapını çaldığında
şaşkınlıkla bakacaksın yanlızlığına
bir anlam veremeyeceksin olanlara
işte o an ben geleceğim aklına

geçeceksin en tenha bir odaya
kalacaksın yanlızlığınla başbaşa
engel olamayacaksın gözünden akan yaşlara
işte o an ben geleceğim aklına

vereceksin kendini içkiye şaraba
yakacaksın son sıgaranıda
ve boğulacaksın dumanlar arasında
işte o an ben geleceğim aklına

hatırlayacaksın mazideki beni
seni nasıl sevdiğimi
hatırladığında pişman olacaksın
ama gitim mi gelmem geri

Sen Gidiyordun
Günlerden cumaydi
Sen gidiyordun
Içim aciyordu, kaniyordum, agliyordum

Günlerden cumaydi
Sen gidiyordun
Herkes yanindaydi oysa
Ben yoktum
Gözlerin beni ariyor muydu
Bilmiyorum

Günlerden cumaydi
Sen gidiyordun
Bir türlü gelemiyordum yanina
Korkuyordum
Uzaktan sevmiştim seni

Günlerden cumaydi
Sen gidiyordun
Herkes gülüyordu oysa
Sen telaşliydin

Günlerden cumaydi
Sen gidiyordun
Otobüs gelmek bilmiyordu
Herkes konuşuyordu oysa
Sen susuyordun
Ben yoktum

gulumse…

Duyunca sana olan sevdamı
Doldu gözleri bulutların
Sessizce akıttılar göz yaşlarını
Bütün rüzgara küskün bulutlar

Sanki; yaşadılar sana olan aşkımı
Gülün, açmamış tomurcuk yaprakları
Damla damla eriyen kar taneleri
Ağladılar, doğan güneş ve ayda o gün

Sevgi şarkıları söyleyen şimşeklerdi
Aşka; umutla koşuşan yıldızlardı
Buğulu gözlerimden damlayan yaşı
Ağlayarak sessizce sildiler gözlerinden

Nur dolu ışık saçan karanlıkları
Hatıralarında yaşattılar o an

Aşk Bize Çok Yakışmıştı

Sanki gözümü kapatsam gideceksin,kaybolacaksın!
Sabaha kadar gözümü kırpmadım, bırakıp beni gidersin diye…
Oysa söz vermiştin! Beni bırakmayacaktın!
Susma zamanı,
Susmak bazen içerde bir yerde
Kanamaya başladığı zaman acıyı usulca örtüveriyor.
Ne kadar vaktimiz varsa sevgiye,sevmeye o kadarına razı olduk.
Belkide aşkı aşk yapan bitimli olması!
Simdi geriye baktığımda,yaşadıklarım beni ben yapmış
“Ben” olma maceramı sevdim.
Her şeye rağmen üstelik!
AYRILIK…
Defalarca giyip prova yaptığımız bu giysi üzerimizde hiç iyi durmadı!

Aşk Bize Çok Yakışmıştı..

Göremedim bakarken Seni, Ya da görmeyi istemedim.
Kapattım sana tüm kapılarımı…Olamazdı
Bekleyenim var geride, Seninse önünde özgürlüğün
Üzerlerine basıp tırmanamazdım, sana doğru
Sonrasında bakamazdım kimseye, eski ben olarak
Olmazdı….Gereken görmemekti seni, karşımda olsanda
Hissetmemeye çalışmaktı içimdeki sızıyı
Derindeki acıyı yok saymaktı, farketmemekti…
Nefes alamadığımı belli etmemekti…

Yok sayamadığımı farkettiğim an bu hissi;
Aynaları bile kaldırdım etrafımdan,
Kendi kendimle yüzleşmemek, kızdığım Ben’i görmemek;
Aynada gördüğüm aksimde,
Aslında Seni gördüğümü inkar edebilmek için….
Üzerine attığım külleri hiçe sayıp sönmeyen,
Daha da alevlenen duygularımı yok saymak için

Şuan, ardından enzor olanı kaldı bana,
Kendi kendime itiraf edemediğim
Görmesi kolay bir düş, yaşaması zor bir keder.
Kördüğüm, korateş,
Eskiden olmazmış gibi gelen,şimdiyse içine düştüğüm bir alev.
Aslında öylesine özlemişim ki yanmayı
Seneler sonra…
Sevebildiğimi öğrenmek , hissetmek
Şimdiyse…
Geç öğrenmişliğin verdiği,isyanıma dur diyebilmek.

Ben artık SEN diye baslayan siirleri sevmiyorum..
Bu satırlar sana;
Yakıp yıktıkların, Kanatıp bıraktıkların için.
Bu satırlar sana:
Bir avuç kırıntı sevgilerin,Yetersizliğini yüzüme fırlattığın için.
Bu satırlar sana;
Öğrettiklerin için…Yaşattıkların için.

BEN GiDiNCE SEN BiTECEKSiN…

YA HEP,YA HİÇ….
Beynimden atamam biliyorum ama….
Yüreğimden söküp atacağım bu gidişle
Ve bu gidişle kulağım kapalı olacak sesine,
Ne de gözlerimde sen olacaksın.
Kış uykusuna yatıracağım tüm anıları;
Sana ait ne varsa….
Sabrım tükenecek birgün,
Ve sonunda isyan edip,
Şöyle haykıracağım sana;
Ben’de ben’i tüketmeden gel…
Öylesine arama beni,
Öylesine gelme bana;
GELECEKSEN ADAM GİBİ GEL…

İNSANIN KALBİ

insanın kalbi bir derbeder
onu anlayan olur heder
diz çöküp eğilse başlar
o zaman gelir kalbe telaşlar

var olmadan gelen düşler
yolcu gibi zaman akışında
dert anlatan çok manasızca
doktorsuz olan bir klinikte

gün gelir biber gibi kavurur
akan coşkun su misali durulur
onu gören olur deli divane
arkada bıraktığı devir virane

götürün sevgiyi kalbin diyarına
veren elbette alır yarına
ışığın aynaya vurduğu misali
aydınlatır etrafını son çağına

Kalemim

Kalemim tutulmuş yazı yazamam
Aşkı unutmuşum kelime dizemem
Kalbim karanlıkta güzel süzemem
Hasret bitmez özlem kalkmaz içimden

Seni düşünmekle geçiyor sürekte
Gönlümün isyanı dinmiyor yürekte
Hayat için kuvvet ister bilekte
Hasret bitmez özlem kalkmaz içimden

Yar sevdiğinin kıymetini bilesi
Gönül ateşiyle kavuşmayı dilesi
Aşk hayatın içindedir çilesi
Hasret bitmez özlem kalkmaz içimden

Senmişsin Herşey

İşte sensizliğin ilk dakikası
Bomboşum
Meğer senmişsin beni yaşatan
Nefessiz kaldım
Bedenim bende ama
Ruhsuz kaldım
Sen ruhumu aldın
Ben sende kaldım….

Her şey düzleşti birden
Hayat yok sanki
Senmişsin hayatım
Sen gittin
Ben ölüme açıldım…

Gülmek yok, düş yok
Hayal yok, gerçek yok
Hayat yok, nefes yok
Senmişsin herşey
Şimdi hiç birşey yok.

Razıyım Bütün Siyahlara

Gözlerimde bir buğu var sensizlikten olsa gerek…
Sonbaharı yaŞarken yüreğim aklımda tek bir soru ; Ne olacak halimiz?

Çığlık olmuş gidiyorumnereye gittiğimi bilemeden.Hadi gel…
Sustur çığlığımı suskunluğum ol.Uzunca bir yol ser önüme.Engeller diz çamurlar da olsun ürkmem.
Razıyım bütün siyahlara razıyım yanımda sen olunca…

Umut koy avuçlarıma ve sonra de ki;
“UMUT; SENSİNUMUT; BİZİZ ASLINDAUMUT; BİZİM SEVDAMIZ. . .”

Usulca Ellerini yanağıma koygülmeye hasret kalmış çehreme bir tebessüm dokundur.
Gözlerim karagözlerinde tutuklu kalsın öylece…
Ve yine de ki;
“GÜL YÜZLÜMBİR ÖMÜR GÜL BANA…”

Utanıpta bakamayınca gözlerine öyle keskin bakma yine olur mu?

Biliyorum dayanamam ağlarım.Ve biliyorum dayanamaz ağlarsın…

Bakma öyle…Gözümden akan yaşı avuçlarına al.Koca bir sevdanın en saf ve en minik kanıtıdır avucunda tuttuğun… Unutmayasın yokluğunda ne gözyaşları akıttı bu yorgun gözlerim.

Unutmayasın benim için sevmek beklemekti karşılıksızca… Sevmek ağlamaktı gizlice Sevmek; herşeyi bir kenara bırakıp sadece Seni düşünmekti… Sevmek SEN olmaktı…

Sus… Ağlamayasın… Bak yüreğim senin ömrüm senin ben seninim…
Bütün siyahlara karşı koca bir beyazla ; SEVGİMLE Eşinim…
Varsın bütün karanlıklar üzerime gelsin…
Varsın engeller bir bir dizilsin…
Razıyım bütün siyahlara razıyım yanımda sen olunca…

Sevmek Ne Demek

Sevmek inanmaktır.
Sevmek yaşamaktır.
Sevdiğini kendisi gibi, kendisinden de çok duyumsamaktır.
Sevmek sevdiği olmaktır.
Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur.
Sevmek paylaşmaktır . Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir sevmek. Ki tek kalp olunsun.
Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden.
Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Bir şey varsa istediğin bu senin için değil, sevgili için istediğindir. Ondan O’nun adına istersin. O’nu daha sonsuz sevebilmek için istersin. Sevme özgürlüğünü istersin, kabul edilmesini istersin. İstersin ama bir gün gelir bu istekler de son bulur. Kendinden istersin artık. Sevgiliyi daha çok sevmek istersin kendinden. Sonsuz kılmak istersin. Bu yolda sevgili olur mu, olmaz mı bunu sevgilinin isteği belirler.
Sevmek sevgiliyi istememeyi öğrenmektir. Sevmek sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir.
Sevmek; sevmek istemektir.
Sevmek, beklememektir. Beklentilerin son bulduğu bir duraktır o. Öyle ki tüm gerçekler, tüm dünya silinir gider. Ne O’ndan anlasılmayı beklersin, ne onu anlamayı. Ne onun gelmesini beklersin, ne onun Leyla, Mecnun olmasını. Beklediğin bir şey yoktur sevmeyi becermek dışında.
Sevmek, gücenmemektir.
Sevmek sevgililerin hiçbir sözüne üzülmemeyi ögrenmek demektir.
Sevgilinin ölüm hançerine bile hayır dememektir sevmek. Onun vuruşuna, onun tokadına alınmamaktır, sevgiliden gelen her hareketi ve her sözü kabullenmektir. İhanetlere, hainliklere bile üzülmemektir. Sevgiliden gelen öl emrine bile ölürüm diyebilmektir. Kendi elleriyle kalbini bir bıçak ucuna koymaktır sevmek.
Sevmek ölmektir.
Sevmek, ölmesini bilmektir.
Sevgili için yaşamaktır. Onun eli, kolu, gözü, kalbi olmaktır. Ama artık onun bir şeyi olunmadığı bir zaman ölmesini bilmektir! Sevmek, vermektir. Sevmek sevdiği için almasını bilmektir. Almamaya yemin ederek vermektir. Ama almalarda kurtaracaksa sevgiliyi almasını bilmektir sevmek!
Sevmek, tükenmektir. Sevmekten ölürken tekrar varolmaktır o sevgiden.
Sevmek sevgilinin gel deyişine hayır demektir. Sevgilinin aşkıyla boğuşurken, yüzerken o aşk denizinde sevgilinin uzanan eline hayır demektir.
Sevgilinin bakan gözüne bakmamaktır sevmek. Ağlayan gözlere şefkat ve tebessümle yanıt verebilmektir.
Sevmek, sevgili olmaktır. Sevgilinin yüzündeki gülücük olmaktır. Onu yaşama döndürecek bir damla su olmaktır. Sevmek sevgilinin limanı olmaktır. Sevmek sevdiğinin canı olmaktır. Onun ölümü isteyebileceği canı olmaktır. Sevmek yangın olmaktır. Yanmaktır, kor olmaktır. Dağ olmaktır, evren olmaktır. Her şey olmaktır, hiç olmaktır. Alev olup girmektir gönüllere.
Sevmek yürümektir gönüllerde.
Sevmek güvenmektir.
Sevmek onaylanmaktır.
Sevmek sevgiliye bir nefes gibi, bir ses gibi yakın olmaktır. Sevmek çok ötelerde olsa bile yaşamak ve yakın olmaktır sevgiliye. Yakınlılıktır, doğallıktır, özdenliktir sevmek.
Yalansızlık, içtenlilik, ölümsüzlülüktür sevmek. İlk insanın, Havva’nın Adem’in saflığını ve temizliğini, çocuk masumluğunu taşımaktır sevmek.
Gözyaşı olmaktır, yağan yağmur olmaktır. Bir sonbahar mevsiminin sarı yaprağı gibi yalnız olmaktır sevmek.
Sevgilisizken sevgiliyi sevmektir.
Sevmek üşümektir. Sevgilinin yokluğuna üşümektir.
Sevgiliyle her şeyi göze almaktır sevmek. Ki sevgilinin olduğu cehenneme yürümektir. Sevgilinin olmadığı Cennete de gitmemektir sevmek.
Sevmek, sevgiliyi cennet etmektir.
Sevmek bir olmaktır.
Sevmek yaşamaktır.
Ve sevmek inanmaktır.
Sevmek bir başkasının hayatını yaşamaktır.
Sevmek sevmesini haketmektir.
Sevmek sevgilinin baktığı yerde, sustuğu yerde olmaktır.
Sevmek sevgilisiz geçen gecelerin sabahına varmaktır. S
evmek saz benizli sabahlarda yaşamaktır sevgiliyi.
Sevmek sevmesini bilmektir.
Sevmek ölmesini bilmektir.
Sevmek SEVMEK olmaktır.
AŞK olmaktır.
Aşk bir kere sevmektir.
Sevmek aşkın kendisi olmaktır.
Ölümü Özlemeyen Aşkı Anlayamaz…

Razıyım Bütün Siyahlara

Gözlerimde bir buğu var sensizlikten olsa gerek…
Sonbaharı yaŞarken yüreğim aklımda tek bir soru ; Ne olacak halimiz?

Çığlık olmuş gidiyorumnereye gittiğimi bilemeden.Hadi gel…
Sustur çığlığımı suskunluğum ol.Uzunca bir yol ser önüme.Engeller diz çamurlar da olsun ürkmem.
Razıyım bütün siyahlara razıyım yanımda sen olunca…

Umut koy avuçlarıma ve sonra de ki;
“UMUT; SENSİNUMUT; BİZİZ ASLINDAUMUT; BİZİM SEVDAMIZ. . .”

Usulca Ellerini yanağıma koygülmeye hasret kalmış çehreme bir tebessüm dokundur.
Gözlerim karagözlerinde tutuklu kalsın öylece…
Ve yine de ki;
“GÜL YÜZLÜMBİR ÖMÜR GÜL BANA…”

Utanıpta bakamayınca gözlerine öyle keskin bakma yine olur mu?

Biliyorum dayanamam ağlarım.Ve biliyorum dayanamaz ağlarsın…

Bakma öyle…Gözümden akan yaşı avuçlarına al.Koca bir sevdanın en saf ve en minik kanıtıdır avucunda tuttuğun… Unutmayasın yokluğunda ne gözyaşları akıttı bu yorgun gözlerim.

Unutmayasın benim için sevmek beklemekti karşılıksızca… Sevmek ağlamaktı gizlice Sevmek; herşeyi bir kenara bırakıp sadece Seni düşünmekti… Sevmek SEN olmaktı…

Sus… Ağlamayasın… Bak yüreğim senin ömrüm senin ben seninim…
Bütün siyahlara karşı koca bir beyazla ; SEVGİMLE Eşinim…
Varsın bütün karanlıklar üzerime gelsin…
Varsın engeller bir bir dizilsin…
Razıyım bütün siyahlara razıyım yanımda sen olunca…

Yolun Açık Olsun…

Gücüm yok daha fazla tutamam seni !
Kararlıysan çek git sevgilim ..
Unutamam değil ..Unutmam seni …!
Belki arasıra nedensiz durup dururken gözlerim dolduğunda,
Hayata karşı isyanlarım olucaksın …
Sen beni düşünme !
Sana olan sevgimi nasıl büyüttüysem ,
Acınıda öyle bir yücelikle
kalbime gömerim …!
Hadi sevgilim git artık durma öyle karşımda ,
Git..(me),git..(me) daha fazla dayanamicam ..
Git..(me) çabuk ..!
Biraz daha durursan tutamicam gözyaşlarımı ..
Bilirim,dayanamazsın sen benim gözümden akan bir damla gözyaşına !!
Onun için çabuk Git..(me)
“Kara gözlerinden bir damla yaş düşünce ..
Hüzün,keder yüreğime saplanır”…derdin
Şimdi ise hem kendi yüreğine hüzün ve keder saplıyorsun ,,
Hemde benim yüreğime büyük bir yara açıyorsun ..
“..Yaşadıklarımızı Unutacaksan .. Benim yerime başka birini koyabileceksen .. Benimle yaşadıklarını,Onunla yaşarken
aklına benim gelmiceme inanıyorsan .. Geriye dönüp baktığında Yüreğinin bir kenarı sızlamicaksa .. Kendini çaresiz ve
ağlamaklı hissettiğinde Gözlerin benim omzumu aramicaksa .. Hayattan ve insanlardan bıktığında yanında sadece benim
olmamı istemiceksen..”
Yolun Açık Olsun Bensizliğe

Mademki Gittin Dönme Artık


Gittin, beni öylece bırakıp gittin.
Hiç düşünmeden Bensiz ne yapar?diye Bensiz mutlu olabilir mi, yaşayabilir mi? demedin.
Her şeyi bir anda üstelik bir hiç uğruna sildin…

Demek ki hiiç sevmedin sen.
Öyle ya sevsen bir anda bırakabilir miydin?
Beni yıkıp, yalnızlığıma terk edip gidebilir miydin?

Ne yapalım sevdiğim, canın sağ olsun.
Madem ki sevmiyorsun, istediğin gibi olsun.
Zorla sevdirecek halim yok.
Sana alıştığım gibi sensizliği de alışacağım başka çaresi yok.

ARAMAYACAĞIM…

Belki yine ağlarım gecelerde, bir süre daha.
Her telefon çaldığında sen zannederim umutsuzca…
Kalbim durmak istese de atar bir müddet daha…Sanma ki ömrüm boyunca seni seveceğim.
Dedim ya bir süre daha, belki bir ay belki üç yıl…
Ama sonunda unutacağım.
Göreceksin senin beni sildiğin gibi ben de sileceğim seni.

Senden tek isteğim artık karşıma çıkma sevdiğim.
Sözünde dur ve sakın geri dönme.
Çünkü ben dönmeyeceğim.

Aşkından ölsem de, sensiz bu dünyaya her gün lanet okusam da dönmeyeceğim.
Sen de öyle yap gelme geri.

Madem ki gittin dönme…

Ağladığımı Gördünmü?

Ağladığımı gördünmüki sen,
Seni düşünürken, seni hayallerken…
Hiç elinden tutamadım, doyasına sarılamadım,
Seni Sevdiğimi kimselere Anlatamadım,
Şarkılar Söyledim sırf Senin için , sana duyuramadım
Ben gecelerce Ağladım, Sen Gördünmü?
Sende Seviyorum Demişsin…
Hani sevgin nerde, nereye gizlemişsin.
Senin için Ben Herşeyden vazgeçmişim
Sen benim İçin Hiç Ağladınmı?
Güzel gözlerini hep hayaller, uykuya dalarım
Rüyamda seni görür tebessümle kalkarım
Senin ismin geçtiğinde kalbim acır, ordan kaçarım
Senin İçin Sokaklarda Ağladığımı Gördünmü???

Hoşçakal

Gönül gözüm kapandı görmüyor hiç bir şey
Dillenmiyor ruhum akmıyor yüreğimden
Suskunum artık gözyaşlarım gibi
Durdu zaman geçmişi yaşıyorum ben
Haykırmak istiyorum tüm yaşadıklarımı
Yeniden doğup her şeyi ardımda bırakmayı
Karanlıklardan bir ışık görmeyi diliyorum
Peşinden gidip umudu yakalamayı istiyorum
Anlamsız gecelerden bitmeyen kabuslarımdan
Bir an da kurtulup kaçmak istiyorum
Sadece seninle yaşlanmak tek dileğimdi
Şimdi sen de yoksun yar yanımda
Ne yapayım bana anlatsana
Her şey aynı değişmiyor sensiz
Ben ne yaparım şimdi nedensiz
Kalbim acıyor ruhum can çekişiyor
Yine kendimle baş başayım buralarda
Susmak yetmiyor konuş benimle
Bitti de gözlerimin içinden kalbime akarak,
Son bir kez daha, “Hoş çakal…”

Öleceğim Uğrunda

Yırtılan bir mektup gibi ellerim.
Kenarından ateşe verilmiş, ömrün yakamozuna akseden silik satırlar arasında yanıyor yürek.Parmak uçlarında küle dönecek ve küllerin de yeniden kendini yaratacak bir sevdanın çığlıklarıdır, alevine nefesini rüzgar yaptığın yanış.Koklama bu gülü / yandı ki yandığının resmidir sana bıraktığı tek gülüş.

Şehrimin sokaklarındayım.Faydasız çamurların göğsünde akıyorum.Çamur / hey çamur / sürü beni.O kadının ayak izlerine bula beni.

Karanlık ki yamandır bu şehir de / Öksüzlüğün nefesidir sokaklarda ışıyan kedi gözleri.Saat her on ikiyi vurduğunda gördüğüm çakmak bakıştır penceremde ki yıldız.Kedi / nankör kedi..Karanlığın karnını delen bakışlarınla onun gözlerine taşı beni.Çırpınışım kalsın kan kızılı hasretlere hediye.

Yürüyorum / adımlarım dipsiz kuyulara atılan taş gibi / derinden gelen uğultularla yankılanıyor sokaklarımın sarı odalarında.Eylül rengi bir gece yaşıyorum, resmini tırnaklarımla çizdiğim taş duvarlarda.Duvar / katil duvar, aç yolumu.Aç ki özgürlüğümü bulayım / ona koşayım.Sonra gülüyorum / güldükçe seni görüyorum.

Geç fark ettim gökyüzünün hırçın bakışlarını.Öyle sert / öyle dolu ki..İçine gömük biriktirilmiş hırs küpü patladı patlayacak.Bir kadın doğuyor karanlığın bağrından.Yüzünde saflığın en beyazı.Yırtıyor gökyüzünün hamile karnını.Bana gülüyor.Kadın / Ay..gel kadın / doğ kadın / ışığınla beni sar kadın.Sevişelim kadın.Geceye ihtiras çığlıkları atarak, öpüşelim kadın.Gülüyorum / güldükçe seni görüyorum.

Soğuk / ayazın karısı soğuk.Isıt beni / üşüyorum.

Avuçlarım ıslak / bağrım ıslak / gözlerim ıslak..ağlıyorum.Ağlarken gülüyorum / güldükçe seni görüyorum.

Caddelerdeyim.Ateş böcekleri gibi kaçışan trafik ışıkları yollarıma düşüyor.Gitmek istiyorum.Taksi / hey taksi..
Gider misin onun olduğu yere..Döner mi tekerlerin yar yar diye.Söyle taksi / param olmasa bile götürür müsün beni sevgiliye.? Kendime gülüyorum / güldükçe kendimde seni görüyorum.

Öyle titriyor ki dudaklarım, sorma..buzdan makyaja bulanmış teninde har’a değen çatlak topraklar.Sen de güneş / sen de ateşin en yıkamışı biliyorum.Ateş / gel ateş..tenimde yan / ben de yan..kül et bu içimde yeşerttiğim ormanları.Kurut retinam da dalgalan fırtınalı tutkuları.

Yürüyorum / yürüdükçe seni hissediyorum.
Hüznün en güzel şekli yüzünü arıyorum.Yumruklarımı sıkıyorum / havaya sallıyorum.Rüzgarla dövüşüyorum.Ters esme diyorum rüzgar / ters esme.Sen estikçe ben senden uzaklaşıyorum.Rüzgar / nemrut rüzgar.Yanıma gel / benimle yürü / al beni / kat beni peşine.Sonra da rüzgar, ne olur.? çak beni o kadının döşüne.

Berbatım / berbatım bu gece.Devrik kadehler gibi dönüyor başım.Dal ucunda yaprak, düştüm düşeceğim gecenin tam ortasına.Bir cinayet gibi meçhul kokacak tenim.Kimliksiz / kimsesiz / sahipsiz bir yürek konacak adım.Öylesine sessizce, çıkar mı bu sevda bir namazlık saltanatın tahtına.

Biliyorum..
Bu yolun sonunda..
Sana kavuşmak..
Sana karışmak..
Kurşunsa da..
Elin elime değdiği anda
Öldür beni,

Yoksa ben öleceğim bu uğurda
Öleceğim uğrunda..

Yasamak İstedim Beceremedim ….

Yaşam hücrelerimi yok sayıp bir karar vermemi istiyor cellat benden.

İçimden geçeni söylesem yapmaz biliyorum. Ama yine de denemeden bilemeyiz değil mi:
“Hey aşktan bir haber,
sana sesleniyorum:
Kes ipimi!”
O kadar kolay değil diyor, bir güçsüz gibi kaçacak mısın?
Yaşamdan hücrelerimden vazgeçmemi bekleyen, aşktan bir haber cellat!
“Aşk bu, ölüme eştir!”
…

Bilmem kaçıncı karabasan gecenin sabahı uyandığım.
Yine kan ter içinde kalmışım yatağımda. Elime sol yanıma koyuyorum, hala çarpıyor kalbim. Varlığın bir nebze olsun eksilmemiş ya, en mesut benim. Ya yarın diyorum sonra.
Geceler karabasanlara emanet, sabahlar korkulara…
Sana her zamankinden daha çok ihtiyacım olduğunu haykırıyorum. Feryadım kulaklarımı çınlatıyor, bildiğim tüm insanlar sağır.
Yine de vazgeçmeyeceğim!
Eğer gitmekse, senden değil herkesten olmalı diye, bir bilet alasım geliyor yabancı bir şehre. Arada uğrar mısın, bilmiyorum. Korkulara yer yoktu yanıbaşımızda.
Şimdi kime sığınmalı bilmiyorum.
Yok yok… Gideceğim…
Yeniden başlamalı, hem sensiz, hem kimsesiz. Ardımda birkaç satır bırakmalıyım filmlerden öğrendiğim gibi. Pabucumun tekini ardımda bırakmaksızın gitmeliyim.
Sevgili,
Ben aşkı anlatmaya çalıştım.
Beceremedim.
Yaşamak istedim,
Beceremedim.

şiirlerin resimleri

Bir Fotoğrafa | Nazım Hikmet Ran

Karşımdasın işte…
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi…

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim…

Gel Seni Özlüyorum

Gel Seni Özlüyorum…

Geçmiyor zaman…
Oysa yanımdaysan nasıl da doluyor boşlukları anlamsızlıklarımın…
Yetiremiyoruz…Saniyeler,dakikalar,saatler ve günler…

Nasıl da akıyor.
Ama yoksun diye durdu şimdi zaman.

Şimdi sen girsen odaya…Sana sarılsam,sarılsam,sarılsam.Ve o anda dursa ya dünya…Neden sen yokken duruyor ya?

Yalnız kıyılarımda sessizce bekleyiş gemilerimi yüzdürüyorum…Az kaldı diyorum.Sabret diyorum içimdeki bekleyen aşığa…Acı çekme o da seninle yokluğunda bile…

Özlemek…
İlk defa bu kadar sevdim özlemeyi,ve ilk defa bu kadar nefret ettim özlemekten.Yollara hiç bu kadar sövmemişti yüreğim,canım acımamıştı kimsenin yokluğunda bu derece.Ve bekletemedi zaman bile beni böyle…Uzaklıklar gerçekten sevenleri ayıramıyormuş öğrendik birlikte ama gözlerim her yerde seni arıyor.
Delirmeye bu derece yaklaşmamıştım ben “Deliyim ben” diye gezdiğim hiçbir anımda.

Gurur!
Gurur da neyin nesi?Hayatımda en yakınımdakiler için bile vazgeçmemiştim ben gururumdan.Şimdi aşkıma dair içinde gurur geçen tek duygum aşkımla gurur duymamdır herhalde…

Güven
Ne zaman ki çıkageldin bana soru işaretlerimi gömdüm ben.Endişelerim sana yönelik değildi.Güvensizlikler yüzdürdüğüm bireysel alanlarımın suyu çekildi.Şimdi bir tek sana güveniyorum derinliklerde.Oysa tek kişiye güvenmek de hatadır belki de…Güvenim sana dair sadece…Benim güvenim sensin.Benim güvenim bu aşk…Yaşamak için sebebimsin…

Hayat
İşte o sensin!Hayatımsın…

VE SEVMEK!!!
Öyle bir şeylerin hoşuna gitmesi değil bu.Sevmek nankörce olmaz öyle herkesin sandığı gibi…Gerçek sevgi koşulsuz sevdiğinde çıkageliyor…Neden sevdiğini bilmeden seviyorsun…
Ben seni bir şeylere rağmen değil ben seni rağmensiz seviyorum. …Ruhumsun çünkü…Seninle sıcak ve canlıyım.Sensiz bir morga yakışıyor bu beden ve uçmaya varacak gibi her an bu ruh…

Özlüyorum…
Uyumak uzak kalıyor artık bana…Hem hiçbir şey yapmıyor hem çok şey yapıyorum…Aldığım her nefesle seni yaşıyorum ve seni özlüyorum…

Nasıl oldu da anlamım oldun benim?
Aşk anlamlandırmak mıdır anlamsızlıkları?

Hadi gel artık…
Sarılayım sana
Öpeyim
Gözlerinin en derininde kaybolup
Tebessümünle kendime döneyim…
Gel artık
Çünkü bitmez bu özlem
Ben seni,seninleyken de özlüyorum
Gel,
Seni seviyorum…

Eğer Bilmiyorsan Sevmeyi,Taşıma O Yüreği

Az önce son kez öptüm seni
Son kez tuttum ellerini
Sanki içimden bir şeyler kopup gitti
Ayırırken gözlerimden gözlerini
Zaten olmayacak bir duaya amindi bizimki
Mutlu edemezdik birbirimizi
Çok şey istememiştim halbuki
Yüreğinin en kuytu köşesinde ufacık bir yer yeterdi
Şimdi daha iyi anlıyorum o sebepsiz suskun terk edişini
Sen hiç benim olmamışsın ki
Ben hep kandırmışım kendi kendimi

Olur da bir gün aklına gelirsem
Gülümseyerek hatırla beni
Tebessümle an geçirdiğimiz o günleri
Ve bir zamanlar seni deli gibi seven bu yüreğir30;
Belki de ağlıyordur şimdi
Hiç kimse almadı, alamazda yerini
Senden kalan küçük bir resim şimdi
Ve yalanda olsa söylediğin aşk sözleri
Yüreğimden asla silinmeyecek izleri
Hala saklıyorum verdiğin gülleri
Biraz kurudular ama solmadılar benim gibi
Bir gün mezarımda hayat bulurlar belki

Sana verdiğim o resme iyi bak şimdi
O gülen gözler artık birer mazi
Yırt at gitsin artık ne anlamı var ki
Unuttum ben zaten içten gülümsemeyi
Sana her bakışında parlayan o gözler şimdi
Kim bilir belki de bulutlar kadar nemli
Sana hiç kızmadım, kızamam da inan ki
Aslında suç biraz da bende belki
Bile bile attım bu ateşe kendimi
Ve çok ağır ödedim seni sevmenin bedelini
Bu sözler belki de masal gibi gelecek sana şimdi
Ama bir gün sen de anlayacaksın beni
Ve tadacaksın aşkın çaresizliğini
Belki üzüleceksin ama böyle böyle öğreneceksin büyümeyi
Düşe kalka öğreneceksin yürümeyi
Ve ölümle dans etmeyi

Şimdi başka biri alacak yerimi
Zamanla hatırlamayacaksın bile ismimi
Ama son kez, son kez düşün bi
Sevebilir mi seni, benim sevdiğim gibi
Ve aldırmadan acılara, koyar mı ortaya yüreğini
Sevmek sözle değil özdedir sevgili
Çocuk yüreğin anlamadı bunu ne yazık ki
Ve sen bitirdin gözümde kendi kendini
Umutlarımı kefil yapıp terk ediyorum bu şehri
Benden sana son hatıra olarak bırakıyorum bu şiirir30;

İşte okudun sana olan son sözlerimi
Bunlar giderken sana söyleyemediklerimdi
Şimdilerde kalbimde yaşanıyor sonbahar mevsimi
Artık çok koymuyor her bulduğumda kaybetmek seni
Çünkü öğrendim ben yalnızlığımla dertleşmeyi
Ve gidenlerin arkasından üzülmemeyi
Yüreğimin en güzel yerinde saklayacağım seni
Ateş olup yaksan da yapamam, gösteremem o cesareti

Kendine iyi bak sevgili
Ve sakın arama kaybettiklerini
Dönmezler artık geri
Ve eğer bilmiyorsan sevmeyi
Taşıma o yüreği…

Adı da Kendisi de Aşk Olmalı

Adı da Kendisi de Aşk Olmalı
Sonrası yoktur aşkın;
Bir gece geç zamanda,
Olmayacak bir anda,
Uzanmış,
O’nun ateşiyle sarmalanmış,
Gözler kapanıp,
Dünya değişmeli
Ah olsaydı, keşke….yerine,
”Seni İstiyorum” diyebilmeli

Yollar erimeli,
Tüm diriliğiyle çıkagelmeli
Sarılıp sımsıkı,
Doyasıya öpmeli,
Bakışlar baygınlaşıp,
Zaman durmalı
Korları ruhun,
Evreni yakmalı
Ten kokusu,
Ter kokusu basmalı,
Nefesler tutuşmalı,
Titremeli baştan sona,
Beden ve ruhun tekliğinde,
Ah’lar, keşkeler terkederken odayı

Adı da, kendisi de aşk olmalı..

Mazereti yoktur aşk’ın;
Başına vurduğunda,
Sevgilinin kollarında,
Doruklarda..

Şiirler.biz Aşk ŞiirleriGeceye Seni Bağırdım Duydun Mu

Nasıl da çabucak bitiyor gün…
Günler…
Bir şey anlamadan…
Hissetmeden…
Uyanıyorum…
Beyaz bir gün…
Yatıyorum…
Alacakaranlık…
Sabah olsun diye uyuyorum…
Yatayım diye geceyi bekliyorum…
Dahası yok… Hep aynı…
Ne istediğimi…
Ne düşlediğimi…
Neye küstüğümü ben de bilmiyorum…
Ama küstüm…
Fena küstüm…
Beynimin içinde neler var?..
Neden bu kadar yalınım?..
Hiçbir türküye eşlik etmiyorum…
Niçin?..
Bilemiyorum…
Bir anlık tebessümlerimi de yitirdim…
Arkadaşlarım bir bir ana, baba oluyorlar…
Ben artık bir “oğul” da istemiyorum…
Adı “Deniz” olacaktı oysa…
Sımsıkı tutacaktı avuç içine ancak sığan parmağımı…
Sen kokacaktı…
Ben kokacaktı “Deniz”…
Yok…
İstemiyorum…
Yok…
***
Hayat detaylarla dolu, ne de güzel bir şölendi…
Hep böyle sürecekti sanki…
Bitmeyecekti…
Kalabalıktı…
Renkliydi…
Heyecan vardı…
Pazar uykusu…
Emek Kafe…
Deniz kenarı…
Gülüşün…
Yastıkta iki çukur…
Aşk vardı…
Sen vardın…
Bitti…
Şölen bitti…
Şimdi sadece sabah ve gece oluyor…
Bir aydınlık… Bir karanlık…
Bir karanlık… Bir aydınlık…
O kadar…
Dün de, bugün de, yarın da aynı…
Çarşamba ya da Perşembe…
Salı veya Cuma…
Ne değişir?..
???…???
Sıradan bir yalnızlık benimkisi…
Kiminkinden farkı var?..
Kelimelerden cümle kurma yeteneğim, benim yalnızlığımı sadece belgelenmiş bir “anı” yapar…
Herkesinki gibi bir yalnızlık bu…
Yangın yerinde hareket edememek gibi…
Hiçbir teselliye boyun eğmeyen…
Laftan, sözden anlamayan bir yalnızlık bu da…
Asi…
Onurlu…
Ümitsiz…
Hiç kimseninkinden farkı yok…
Sabah ezanından hemen sonra…
Durduk yere arabanın camını açıp…
İstanbul’un tam ortasında, sesim kısılasıya geceye seni bağırmak…
“O’nu seviyorum”u öfkeye dönüştürmek…
Bu koca kente seni haykırmak…
Dudaklarımın önce titremesi…
Sonra gözlerimin dolması…
En fazla ağlamak…
Elimin ayağıma dolaşması…
Salaklaşmak…
Farklı mı yapar benim yalnızlığımı?..
Duysaydın… Belki…
Duymadın…
Diğer yalnızlıklar gibi benimkisi de…
Duyulmayan…
Görülmeyen…
Bilinmeyen…
Umursanmayan…
Sıradan bir yalnızlık…
***
Seni özlediğimi anlamıyorum bazen…
Hissetmiyorum…
Belki de özlemiyorum…
En çok kendime hasretim…
İçime bu denli kaçmadığım…
Pusmadığım…
Mutluymuş gibi yapmadığım anlarımı özlüyorum…
Seni uyandırmadan usulca sokulma planlarımı…
Öylece uyuyuşunu seyretmeyi…
Sokağında park edecek yer bulamamayı…
“Bir aşağı sokak” ihtimalini özlüyorum…
Sonbaharı özlüyorum…
Sonbahar başlasa bir an evvel…
Yetişebilsem…
Yetiştirebilsem yalnızlığımı…
İyi gelecek üşümek bana…
İyi…

Acı Çekiyor Sağ Yanım,, Solum Sende Kaldı Diye...

Seslerin arasına saldım bedenimi,kelimeler sarıp sarmalıyor,ruhum yolunda yitmiş..
Sayıklamaların yol ayrımındayım..Ses ver Ey Küskün Sevgili..!”

Yüzleşmekten korkmuyorum eşzamanlı itiraflardan senin kadar..
Sesim sana vardığında sessizliğinin tercümanı olur göz yaşlarım..
Tüm susuşlarım isyan duraklı, iyi dinle…

Bir zaman kuş kanadıydım semada, yan yatsam suya değerdi..
Değdi, ıslandım..
Ağır çekiyor sağ yanım, solum sende kaldı diye..

Sen turnaları bilir misin Sevgili? Sevda habercisidir..
Eşsiz yaşayamaz turnalar; gidenin ardından intihar ederler..
Eşikteyim düştüm düşeceğim..
Biliyorum bu sefer tutmayacaksın..
Ve ben yine martılara sevdalanacağım..
Günler uzayacak ve ben yine “tıp” oynayacağım..

Oysaki an kadar önceydi…
Ellerin ellerimdeydi…
Şimdi…
Andan az sonraya adımım…
Bugünden yarına yatışım…
Geceden güne uyanışım…

Düşünmüyorum…

Düş(l)üyorum…

Düşlerim uzadıkça,gecesi şizofren günlere uzanıyorum..
Uykusuz gecelerimin çetelisini göz altlarımdaki halkalarda tutuyorum..
Gün susuyor..
Ben susuyorum..
Yutkunuyorum, yutkundukça adın batıyor boğazıma..
Gözlerin geliyor aklıma yosunlardan çalıntı…
Aklım karışıyor..

Bakmıyorsun içime Sevgili……

Uzanmıyorsun ….

Susuyorsun…

Sessizliğin “git” in çevirisidir bende..
Yanlış anlamalara meyil verişin sebepsiz değildir elbet..
Hep sen yanlış anladın dudaklarımın arasından çıkan her harfi..
Sıra bende ; yanlış anlıyorum seni…

Bırak Diyorum Hadi!…

Giderken…
Arkanda bıraktıklarınla uzanıyorsan yatağına,
İki damla yaş süzülüyor ise gözlerinden,
Dönmek isteyipte dönemiyorsan,
Kıvranıyorsan yatağında

Ağlıyorsan durmadan,
Sorguluyorsan; suçluyorsan kendini
Bir şarkı mırıldanıyorsan hafiften,
Kulak tıkıyorsan söylediklerine,
Kendin bile fazla geliyorsa sana

Açmak istemiyorsan ağzını, susmak istiyorsan delice,
Bir nefes çekerken sigarandan,
Dönüp dolaşıp seni buluyor ciğerlerine doluyorsa,
Zamana karşı kürek çekemiyorsan artık,
Yorulduysan büs bütün,

At kendini karanlığa bir şarkıda benden dinle,
Göm kendini notalara,
Adına yalnızlık ,

Nefes almayı unutmuş gözlerim,
Küf kokan düşlerim,
Küskün dilim,
Firtınaya maruz kalmış yüregim,
Bogulmayı göze almış hislerim,
Enkazlar altında bırakılmış duygularım,
Yıkıma hazır gecekondu gibi bekleyen bedenim,
Bilmem nereye gitsem,
Nereye bıraksam kendimi,
Soguk gelmiyor artık bana bu şehir,
Yalnızlık üşütmüyor artık,
Uçurumlar korkutmuyor eskisi gibi,
Bırak diyorum hadi kendini,
Geçmiş ve gelecek hikayelerin başkalarına kalsın,
At kendini adına aşk de.

Hiç Olmadı

Hiç olmadı ki anlayanım benim ve hiç olmadı gözyaşlarımı silen
Aydınlıkları hiç yaşamadım ki… nedenlere niçinlere takıldım hep
Hiç olmadı elimi tutan…ve hiç kimse kaldırmadı düştüğüm yerlerden
Hep hasret kaldım sevgiye sevmelere ben…
Hiç yaşamadım ki düşlediğimce sevgiyi ben …üşüdüm hep sensizliklerde
Bir tek sen ol ama hepsi ol diye düşledim…sevdam..
Çünkü hiç olmadı senin gibi sevdiğim…
Hep uzaklara kaçtım ben hep bilinmezliklere
Hep içimde yangınlar misali yaşadım sevgimi..
Hiç kimse duymadı sessiz çığlıklarımı benim… ve farketmedi…büyük yıkılışlarımı…
Hiç olmadı sevdam sensiz kalışım…
Gülümsediğim içten anlarım yok…çocukluğuma dair…bir oyuncağım bile olmadı benim
Ellerim hep toprak kokardı küçükken…
Dugularım herşeyim di benim…
Bir de seni ekledim bunlara
Başka hiç bir şeyim olmadı benim bir de sana dair şiirlerim.